PARAMARIBO.

Paramaribo

Kleurige bougainville tooien historische muren
Van de statige huizen in Paramaribo
Monumentaal herrijzend uit een kille-klamme nacht.
Fel verlicht zijn de witte kale vlakken

Mijn eerste adem ontglipt
Moeizame zwaar uit mijn longen,
Wanneer onheil van motorgeronk
De natuur in al zijn groen doet schrikken
En sterft weer weg,
Een lome deken
Een zacht gebrom.

Een grietjebie fier op de draad griet vrolijk zijn naam
En trekt in een zucht glimlachend mijn lippen terug
Schiet onhuts als een pijl omhoog
Verdwijnt dan sierlijk in arabeske vlucht
Verbaast blijf ik achter.

De kolibrie popt op een matrozen roos
Trillend schokkend acrobaatje
Bibberend kontje ligt omhoog.

Schichtige tietertjes knipperen door het groen
Ontwaakt in flammende kleuren en zoete geuren
Paramaribo,
Fayalobi, 

Mijn dierbare mooiste rode bloem