DE DUIF DIE STIERF IN EEN GEZELLIG BORREL PRAATJE?

Op de verjaardag van Merijn , mijn kleinzoon. zit ik naast Luuk, de schoonvader van mijn zoon. De beleefdheids vormen met woorden hadden we uitgewisseld, maar dan komt hij met een opvallend vreemd verhaal. O ja, de trouw van honden en poesen die van verdriet stierven op het graf van hun bazen, had net de revue  gepasseerd. Dan komt collega-opa Luuk met een opmerkelijk verhaal...Een vinologisch verhaal?
Een week geleden zag hij een dode duif in zijn tuin liggen, "waarschijnlijk door een roofvogel of door een kat gedood. Maar het meest opvallende was de aanwezigheid van nog een andere duif die naast de dode duif bleef en van geen wijken wilde weten. Als je in de buurt kwam ging hij/zij even opzij maar vatte weer post naast de overledene. Twee vragen gingen door mijn hoofd. Waardoor was de ene duif gedood, zou het een roofvogel zijn geweest dan had die hem zeker als voedsel willen gebruiken. Het mooie duiven lichaam van de overledene zag er, zover ik het begreep ongeschonden uit. Optie twee, een poes die de duif gevangen had en na het tegen stribbelen van de duif, er helemaal niks meer aan vond toen de duif dood was. De veren van de duif vertoonden geen enkel vorm van  gefrommeld zijn. De poes zou in de buurt moeten zijn en zeker op de tweede duif kunnen jagen. Nee hoor, zijn of haar onafscheidelijke geliefde bleef onverstoorbaar naast zijn/haar overledene waken. Drie dagen later was ook de tweede duif dood. Luuk vertelde dat hij uit piëteit, ceremonieel, beiden in één graf had gedaan. Hij was min of meer toch ontroerd bij het besef van de trouwe liefde, die ook duiven kenden. Ik kon nauwelijks een traan weg pinken maar was wel een beetje aangeslagen. Was het echt gebeurd of toch maar weer een borrelpraatje?"
"Herman wil je nog wat wijn?" hoorde ik Sandra roepen..."ja lekker" antwoordde ik en werd wakker in een gezellig droom, een feestelijk geroezemoes van lego stukken, kinderstemmetjes en toch maar weer  borrel gepraat...

Misdadiger met een Strafblad op 55 jarige leeftijd.

Een stralende zomerse dag.
Kom ik na een drukke werkdag, enigszins vermoeid thuis en wil uit mijn auto stappen. Blijf dan nog even kijken wat zich in de oprit naar mijn huis afspeelt.

Hilariteit voor de deur . Een water gevecht  van kinderen  uit de buurt. Mijn 2 zoontjes Julien En Alexander zijn er ook bij. Met super soakers bestoken zij elkaar. 

Staat er een iets oudere knaap van ongeveer 13 jaar met een boom van een spuit, geflankeert door leeftijdsgenoten, mijn 2 zoontjes van 6 en 8 jaar nat te spuiten en maar lachen. Enfin ik kon er toevallig moeilijk om lachen. Zulke grote lummels.

Julien en Alexander,  vluchten voor dit geweld mijn huis in en vergeten de deur achter zich dicht te doen. Danny, de grote knaap blijft de vluchtenden nat spuiten en daarbij ook de gang van mijn huis. en maar lachen. Dat was me een beetje teveel. Ik vroeg hem op te houden anders  zou hij moeten dweilen. Hij lacht mij vierkant uit en bleef spuiten...

Dat moest hij nauw niet hebben gedaan dus ik liep dreigend naar hem toe. Hij keek verschrikt en zetten het op een lopen. Ik reageerde meteen en zette hem achter na. In die periode was ik  nog heel fit en was vaak 4 keer inde week op een sport veld te vinden. Lachend riep ik rennend achter Danny, krijsend als een rund, dat ik hem  vroeg of laat toch zou pakken, hetgeen ook na een kleine 150 meters gebeurde.

Ik greep hem krachtig  in zijn nekvel  met mijn rechterhand.. Voor het fijnmazig netwerk van de rechtspraak in Nederland is dit gauw een mishandeling. Dat kun je als gewone burger ook niet weten. 

Ik bracht Danny naar de natte gang, gaf hem een dweil in de hand en liet hem dweilen. Dan was daarmee voor mij, de kous af.

Neen, staat even later een boze vader van Danny voor de deur met vrouw en enkele buren.

Ik moest meteen naar buiten komen om een aframmeling te krijgen. Ik had zijn onschuldige, lieve zoon onrecht aangedaan. Wat een oneerlijke gedachte. Verschrikt keek ik van mijn balkon neer op de "meute". Danny's vader vroeg mij heel onheilspellend naar beneden te komen. Mijn lieve vrouw Jorith, verbood me dit en hield mij tegen. Het had maar weinig gescheeld of ik was haast van het balkon  naar beneden gesprongen. Zo verontwaardig was ik. wat een onredelijke ouders. 

Een uurtje later wordt er weer gebeld aan de deur.

Staan 2 politie agenten aan de deur, zij vragen mij mee te komen naar het politie bureau, wat ik in mijn onschuld ook nog deed.

Op het bureau word ik prompt als een misdadiger opgesloten. Er was een klacht ingediend van Danny zijn vader. In de nek van zijn zoon waren  duidelijk  afdrukken van mijn vingers gevonden die getuigden van een mishandeling. Er waren foto's als bewijs.

Om het verhaal kort te maken. Er was een strafbaar feit gepleegd en er werd een proces verbaal opgemaakt. Na enkel dagen kreeg ik een schikking voorstel omdat de rechtbank het te druk had?  Ik ben nooit gecharmeerd geweest van juridische procedures en besloot ter goede trouw maar de boete te betalen.

De dag na de boete betaling vertel ik dit verhaal aan een mijn goede vriend Wil een jurist. Die keek heel verbaast. Wat had ik nauw weer gedaan?

Deze trekt haast lijkbleek weg en vertelde mij dat ik nooit de boete moest betalen zonder een rechtelijke uitspraak. Wil legde mij de ernst enigszins uit. 

Ik begreep er niet veel van maar ik zou in het fijnmazig juridisch strafrecht, mezelf een STRAFBLAD hebben aangenaaid. "Het zal toch niet zo een vaart lopen?"

Vanaf dat moment leek het alsof de hel losbrak, de hele inspectie van de gezondheidszorg leek zich tegen mij te keren. De kritische blik van de inspectie van volksgezondheid, juristen binnen en buiten de raad kamer, allen  kregen te maken met Herman Hagens, een misdadiger met een echt STRAFBLAD...
En dat allemaal op mijn 55 jarige leeftijd.