Posts
Wanneer je ziek bent, consulteer je een dokter om je gezondheid te hervinden.
Je stelt de gang naar de dokter steeds uit tot je het niet meer ziet zitten. Het vertrouwen van zelfherstel en eigen medicatie is ernstig beschadigd. Je gaat voor een advies op consult bij een dokter of de arts komt naar de patiënt toe, voor het eerste contact. Een pakket aan klachten krijgt de dokter van je te horen in de hoop dat hij de oorzaak van je ziekte kan opsporen om te helpen je eigen natuurlijke gezonheid te hervinden.
Hier onstaat het grootste misverstand. Met het eerste,"het opsporen van de oorzaak van je ziekte" wordt wel werk van gemaakt. Ben je echter op zoek naar het werkelijk herstel van gezondheid, dan ben je vooral met chronische klachten bij een reguliere arts aan het verkeerde adres. De reguliere arts is bij langdurige ziekteprocessen eerder geïteresseerd in je maatschappelijk economisch functioneren en in veel minder mate in de terugkeer van je echte gezondheid. wees ervan bewust, dat het vertrouwelijk overdragen van het persoonlijk bezit (je klachten) aan een vreemde, de dokter, veel meer is dan het kopen van een blikje fris. De gezaghebbende arts, vraagt om veel vertrouwen. In de door ons geordende maatschappij is de gang naar de kliniek, de meest vanzelfsprekende gang van de patiënt . Vanuit het individueel bewustzijn geeft de patiënt vertrouwelijke informatie aan een numerieke willekeurige dokter, gehuld in een cocon van de allesweter.
Wanneer mag een samenleving je verplichten afstand te nemen van je meest gekoesterde persoonlijke bezittingen? Denk maar aan de scheiding tussen beroep uitoefenen en je privé leven. In welke mate kun je en mag je of moet je jezelf overleveren aan de willekeur van het economisch stelsel? Realiseer dan wel dat het collectief je enkel en alleen nummeriek nodig heeft voor het in standhouden van onze productieve- en/of consumptieve waarden. Hoeveel mededogen kan ons economisch systeem nog opbrengen wanneer je lichamelijk of geestelijk niet meer aan de maatschappelijke eisen kan voldoen? Het verhaal van de barmhartige samaritaan is niet meer dan een sprookje.In tegenstelling tot alle mooie verwachtingen van de privatisering neemt de willekeur van ethische verwaalozing en verharde zakelijkheid alleen maar toe. Zo te zien zijn we aardig op weg naar de periode van de USA van voor Obama.
Na enig aarzelen, verstrekken wij de arts alle persoonlijke informaties, inzicht in kwetsbare geborgenheden van ons lichaam. De dokter probeert heel nauwkeurig alle gegevens te verzamelen om een juiste diagnose te stellen, aangevuld met extra onderzoekingen waarna hij een programma als hulpverlener instelt in de vorm van pillen, onderzoeken en ingrepen. Het klinkt goed en vertrouwd. Helaas, in het belang van het herstellen van onze natuurlijke gezondheid klopt het helemaal niet, ergo de dokter wil niet te veel betrokken raken in het geroezemoes van ons privé leven (het herstelleen van je eigen gezondheid)...hij heeft toevallig alleen maar een blik op het verhelpen van klachten. En voor hem, het vervelende genoegen dat hij toevallige weer dienst heeft. Welke collegeaal overdraagbare behandeling zal hij je voorhouden om van het gezeur van je klachten af af te komen? Wat herstel van gezondheid? Dat is toch maar een vies woord!....Is dat alles?
De dokter probeert geenszins je te helpen je gezondheid te hervinden. Hij is een onderdeel van een goed functionerend bedrijf., niet meer dan een perfecte beleefdheid in een keurig cosmetisch model gegoten. De continuïteit (als onderdeel van onze consumptieve wereld) dwingt hem om in zeer korte tijd een goed product te verkopen op een niet storende "beschaafde" geruststellende manier. De patiënt ondergaat in het volste vertrouwen de handelingen, aanbevelingen en adviezen. Als patiënt mag hij je het vertrouwen in het bedrijf, dat zich gezondheidszorg noemt, niet ontnemen. Het vertrouwen in het afgeleverd product met onderzoeken, complexe handelingen, medicaties, moet blijven bestaan. Niet meer dan dat!
De patient wordt geintimideerd en maar al te vaak een broodje aap verkocht, getuige dan ook de reacties.Vraag willekeurige patient hoe het ermee gaat....het antwoord is in 9 van de 10 gevallen een relaas over pillen slikken en nieuwe noodzakelijke onderzoeken. Het antwoord over zijn/haar gezondheid zul je niet te horen krijgen en zal in geen velden of wegen te bekennen zijn. Met angst en verbazing vertelt hij of zij de noodzaak tot overgave aan medicaties en medische handelingen. Was mijn vraag niet iets omtrent zijn/haar gezondheid? Achteraf gezien is de zakelijke opstelling van de arts te begrijpen .De medische ethiek wordt met allerlei wettelijke voorschriften de arts ontnomen. De persoonlijke verantwoordelijkheid van de arts devalueert in de vorm van ambtelijke opgelegde zakelijkheid. Met dank aan de alom geprezen privatisering. In mijn ogen, een absoluut weinig verantwoordelijk strategie, die allerminst een schoonheidsprijs verdient en veel aanleiding geeft tot uitzichtloos verdriet.
Meer dan 60% van alle ziekenhuis opnames wordt door de dokter veroorzaakt.
Elk jaar sterft 1/1000 Nederlanders, indirect of direct aan de gevolgen van medicijnen.
Zoetermeer 31-08-2010
Drs.H.L.Hagens
Zie ook blog 1-2-2010: “Wie wil er nu nog arts zijn.....of toch wel in de USA als het Obama lukt.”
Je stelt de gang naar de dokter steeds uit tot je het niet meer ziet zitten. Het vertrouwen van zelfherstel en eigen medicatie is ernstig beschadigd. Je gaat voor een advies op consult bij een dokter of de arts komt naar de patiënt toe, voor het eerste contact. Een pakket aan klachten krijgt de dokter van je te horen in de hoop dat hij de oorzaak van je ziekte kan opsporen om te helpen je eigen natuurlijke gezonheid te hervinden.
Hier onstaat het grootste misverstand. Met het eerste,"het opsporen van de oorzaak van je ziekte" wordt wel werk van gemaakt. Ben je echter op zoek naar het werkelijk herstel van gezondheid, dan ben je vooral met chronische klachten bij een reguliere arts aan het verkeerde adres. De reguliere arts is bij langdurige ziekteprocessen eerder geïteresseerd in je maatschappelijk economisch functioneren en in veel minder mate in de terugkeer van je echte gezondheid. wees ervan bewust, dat het vertrouwelijk overdragen van het persoonlijk bezit (je klachten) aan een vreemde, de dokter, veel meer is dan het kopen van een blikje fris. De gezaghebbende arts, vraagt om veel vertrouwen. In de door ons geordende maatschappij is de gang naar de kliniek, de meest vanzelfsprekende gang van de patiënt . Vanuit het individueel bewustzijn geeft de patiënt vertrouwelijke informatie aan een numerieke willekeurige dokter, gehuld in een cocon van de allesweter.
Wanneer mag een samenleving je verplichten afstand te nemen van je meest gekoesterde persoonlijke bezittingen? Denk maar aan de scheiding tussen beroep uitoefenen en je privé leven. In welke mate kun je en mag je of moet je jezelf overleveren aan de willekeur van het economisch stelsel? Realiseer dan wel dat het collectief je enkel en alleen nummeriek nodig heeft voor het in standhouden van onze productieve- en/of consumptieve waarden. Hoeveel mededogen kan ons economisch systeem nog opbrengen wanneer je lichamelijk of geestelijk niet meer aan de maatschappelijke eisen kan voldoen? Het verhaal van de barmhartige samaritaan is niet meer dan een sprookje.In tegenstelling tot alle mooie verwachtingen van de privatisering neemt de willekeur van ethische verwaalozing en verharde zakelijkheid alleen maar toe. Zo te zien zijn we aardig op weg naar de periode van de USA van voor Obama.
Na enig aarzelen, verstrekken wij de arts alle persoonlijke informaties, inzicht in kwetsbare geborgenheden van ons lichaam. De dokter probeert heel nauwkeurig alle gegevens te verzamelen om een juiste diagnose te stellen, aangevuld met extra onderzoekingen waarna hij een programma als hulpverlener instelt in de vorm van pillen, onderzoeken en ingrepen. Het klinkt goed en vertrouwd. Helaas, in het belang van het herstellen van onze natuurlijke gezondheid klopt het helemaal niet, ergo de dokter wil niet te veel betrokken raken in het geroezemoes van ons privé leven (het herstelleen van je eigen gezondheid)...hij heeft toevallig alleen maar een blik op het verhelpen van klachten. En voor hem, het vervelende genoegen dat hij toevallige weer dienst heeft. Welke collegeaal overdraagbare behandeling zal hij je voorhouden om van het gezeur van je klachten af af te komen? Wat herstel van gezondheid? Dat is toch maar een vies woord!....Is dat alles?
De dokter probeert geenszins je te helpen je gezondheid te hervinden. Hij is een onderdeel van een goed functionerend bedrijf., niet meer dan een perfecte beleefdheid in een keurig cosmetisch model gegoten. De continuïteit (als onderdeel van onze consumptieve wereld) dwingt hem om in zeer korte tijd een goed product te verkopen op een niet storende "beschaafde" geruststellende manier. De patiënt ondergaat in het volste vertrouwen de handelingen, aanbevelingen en adviezen. Als patiënt mag hij je het vertrouwen in het bedrijf, dat zich gezondheidszorg noemt, niet ontnemen. Het vertrouwen in het afgeleverd product met onderzoeken, complexe handelingen, medicaties, moet blijven bestaan. Niet meer dan dat!
De patient wordt geintimideerd en maar al te vaak een broodje aap verkocht, getuige dan ook de reacties.Vraag willekeurige patient hoe het ermee gaat....het antwoord is in 9 van de 10 gevallen een relaas over pillen slikken en nieuwe noodzakelijke onderzoeken. Het antwoord over zijn/haar gezondheid zul je niet te horen krijgen en zal in geen velden of wegen te bekennen zijn. Met angst en verbazing vertelt hij of zij de noodzaak tot overgave aan medicaties en medische handelingen. Was mijn vraag niet iets omtrent zijn/haar gezondheid? Achteraf gezien is de zakelijke opstelling van de arts te begrijpen .De medische ethiek wordt met allerlei wettelijke voorschriften de arts ontnomen. De persoonlijke verantwoordelijkheid van de arts devalueert in de vorm van ambtelijke opgelegde zakelijkheid. Met dank aan de alom geprezen privatisering. In mijn ogen, een absoluut weinig verantwoordelijk strategie, die allerminst een schoonheidsprijs verdient en veel aanleiding geeft tot uitzichtloos verdriet.
Meer dan 60% van alle ziekenhuis opnames wordt door de dokter veroorzaakt.
Elk jaar sterft 1/1000 Nederlanders, indirect of direct aan de gevolgen van medicijnen.
Zoetermeer 31-08-2010
Drs.H.L.Hagens
Zie ook blog 1-2-2010: “Wie wil er nu nog arts zijn.....of toch wel in de USA als het Obama lukt.”
